Een illegale smokkelaar

Het is alweer een tijdje geleden dat ik tijd had voor mijn blog, en het is dus niet raar dat ik jullie super veel te vertellen heb!
Zit nu bijna een week in Umphand, een dorpje waar ze geen honden als huisdier hebben maar olifanten.
De reis hier naar toe is al een hele blog opzich:
Het gaat hier allemaal zo anders dan in Nederland. Om iets voor 21 uur werden we opgehaald bij het Twin house. De tijden die hier aan ons worden door gegeven kloppen van geen kant van de chauffeurs bedenken zelf wel hoe laat ze komen en hoelaat ze weg willen. We moesten dus allemaal snel, snel, snel. De Taxi, wat je overigens ABOSLUUT niet kan vergelijken met een taxi uit Nederland (je moet ook meer denken aan een Ven), zette ons af op het busstation van Sing buri. Er werd ons gemeld dat de bus over anderhalf uur zou komen. Voor niks gehaast dus!!!
Gelukkig had Suzanne een leuke app op haar telefoon met thaise zinnetjes en dus hebben we de aller slechtste openingszinnen geoefend. Zinnetjes die ik hier niet kan melden, maar wat ons enorm de slappe lach gaf! Ook zijn we in gedachten een wandeling door ieders huis gaan maken. Hebben we bij Wendy haar kleren uit haar kast gegooid, Bij Suzanne een kopje kapot laten vallen en bij mij thuis even naar de WC geweest. Niveau was dus redelijk laag. Maar de tijd ging wel sneller.
Bijna 2uur later, 20 muggenbulten rijker en buikpijn van het lachen kwam dan eindelijk de bus. ( ik zei al eerder "optijd" kennen ze niet in Thailand )
Een bus vol met Thaise mensen die hun ogen uitkeken naar de 9 blanke meisjes met koffers.... en 9 betekent dus een on-even getal wat voor mij natuurlijk in hield dat ik naast een thai moest gaan zitten! Heb ik dat !

De bus was mooi en schoon en voorzien van oranje dekentjes aangezien we nog uur moesten reizen met die bus.
Om 2 uur stopte de bus plotseling. Ik was net een beetje in slaap gevallen toen ik wakker werd gemaakt van een man die iets heel hard in het Thais riep, ik keek achterom en zag een politie agent met een zaklamp door de bus schijnen. Ik geloof dat het Nathalie was die door het raampje zag dat alle mensen uit de bus in de rij moesten gaan staan en hun paspoort moesten laten zien.
Ik voelde me net een illegale smokkelaar! Wat was er aan de hand en wat moesten we doen? Op het moment dat wij besloten ook maar op te staan scheen de politie mij in mijn gezicht en gebaarde dat we konden blijven zitten. Lang leve Thailand!
Na een half uur konden we weer verder om vervolgens 2 uur later weer te worden gewekt voor het zelfde ritueel. Maar deze keer kwam de politie in de bus en ging alle paspoorten af en zo ook die van ons. Suzanne werd helemaal ondervraagd waar we naar toe gingen en voor hoelang.

Om 5 uur kwamen we aan op het bus station van Mae Sot. Met al onze spullen en amper geslapen stonden we daar, tussen de dronken thaise bevolking. Wat nu? Ze hadden gezegd dat we hier opgehaald zouden worden. Maar door wie? en waar is die dan?. Na half uur daar te hebben gewachts kwam onze Ven. De man vertelde ons vriendelijk met een lach dat we nog 4 uur door de bergen moesten rijden naar Umphang.
4 mensen konden achter in de auto en de rest moest in het opendeel achter in. Door de bergen om 5 uur 's nachts. Ijskoud was het! gelukkig had Sarah haar slaapzak bij haar en ik mijn Saron kleedje maar dit hielp voor geen meter! Ik had een spaghetti truitje en slippers aan! We moesten ons goed vast houden aan de stangen om ons heen omdat we anders, door de slechte wegen, uit de auto zouden vallen. Maar omdat we zo moe waren moesten we ook vechten tegen onze slaap.
Na 2 uur was het tijd om te wisselen met de mensen die lekker achterin de auto zaten en kon ik dus nog redelijk wat bij slapen. Natuurlijk niet goed want om de vijf meter zat er een gat in de weg. Ik zat met Sarah en Suzanne achter in. We begonnen allemaal heel netjes recht in de hoop niet in de ruimte van de ander te komen, maar we werden alle drie wakker terwijl we boven op elkaar lagen. Sarah tegen Suus aan ik tegen Sarah. Alles op een grote hoop.
Om 9 uur kwamen we aan in het Umphang house.

Het was een groot avontuur, maar we zijn er! veilig en wel!

xoxo