"Weet je het wel zeker?"

De grote stap naar een nieuw leven. Een leven als Kiwi!
Nog nooit was ik in Nieuw zeeland geweest en toch besloot ik om mijn spullen in te pakken en voor zo lang als dat het mag en kan naar NZ te verhuizen. Waarom?
Omdat het kan denk ik  In Australie heb ik Gav leren kennen en op het moment dat ik terug naar NL ging staptte hij in het vliegtuig naar NZ.
Ik weet nog dat toen ik afscheid van hem nam ik dacht dat ik nergens anders gelukkig kon zijn dan in NL vanwege de vele vrienden en grote familie die ik thuis had/heb zitten.
Maar op het moment dat ik in Brisbane (Australie) landde er een (letterlijk en figuurlijk) een wereld voor mij open ging. Op de dag van het afscheid heb ik gebeden, wat moest ik doen? Wat wilde God van mij? Waarom heb ik Gav ontmoet? Bang was ik om Gav kwijt te raken en ik nooit meer zo iemand zou kunnen vinden. Heer help mij, open mijn ogen en mijn hart voor wat U voor mij in petto heeft!
En dat gebeurde... Hoe verdrietig en onrustig ik ook was toen ik in het vliegtuig staptte zo rustig als ik was toen ik in Brisbane was. Het was goed! Ik was ook hier thuis! Zonder het hostel, zonder mijn australische vrienden, zonder Gav maar ook zonder nederlandse vrienden, zonder mijn familie!
Ik was niet alleen God was bij mij.
Terwijl ik de weken daarna met Mama en Kees rond reisde voelde ik alsof ik hen mijn land liet zien.
Ik hoorde mijzelf praten alsof ik een echte ozzy was! Een ozzy met inmiddels een Iers accent.....
Vanaf toen wist ik eigenlijk al dat ik niet terug wilde naar Nederland.
Eenmaal in Nederland ging alles weer vanzelfsprekend. Ik ging naar werk, zag mijn vrienden, ging op bezoek bij familie en was redelijk snel weer de oude Lianne. Het enige was dat Gav aan de andere kant van de wereld zat en ik mij niet compleet voelde. Ik kon niet 100% genieten van alles. Dit kwam ook door de onzekerheid of Gav mij nog wel terug zou willen, of hij nog wel bij mij zou willen blijven als we zolang elkaar niet zouden zien.
Het gevoel om naar Australie te verhuizen zakte niet weg maar werd wel een stuk enger naar mate de tijd verstreek. Met Kerst zou ik Gav zien in Ierland en als alles goed zou gaan zou ik met hem mee verhuizen. En dat gebeurde, kerst was geweldig!! En dus werden ze plannen concreet gemaakt.
Australie kan nog niet omdat we beide er al te lang geweest zijn en omdat ze erg streng zijn met hun permanente visums. Nieuw zeeland is makkelijker en met een NZ verblijfsvergunning mag je ook in AU gaan wonen.
En dus moest ik mijn ouders, broertjes, zusje, vrienden en vriendinnen, familie leden gaan vertellen dat ik vertrek!
In de maanden januari tot juni is er veel door mijn hoofd heen gegaan. Vooral de vraag “kan ik dit wel?” Mensen reageerdde dubbel. De ene zei; “wat gaaf” de ander zei;”je bent gek”. Ook de vraag “weet je het zeker” is mij meerdere keren gesteld.
Nee ik weet het niet zeker, maar als ik niet ga zal ik het nooit zeker weten.
Gelukkig weet ik nog altijd hoe ik moet bidden en elke keer als ik mijn twijfels, vragen, emoties bij God neerlegde kreeg ik er rust voor terug!
En toen was het 23 juni 2015. DE dag!
Na een afscheidstournee van bijna 2 weken was het tijd om afscheid te gaan nemen van al mijn dierbare lieve mensen om mij heen.
Wat is het toch bijzonder om te zien hoeveel mooie mensen ik om me heen heb!
Smsjes, whatsappjes, facebook berichtjes, telefoontjes, brieven en kaarten, van alles heb ik gekregen om mij succes te wensen. Kusjes en knuffels heb ik gehad om mij te bemoedigen.

Lieve mensen zonder jullie had ik deze stap nooit kunnen nemen!
Ik weet dat als dit plan voor mij niet werkt door wat voor reden dan ook ik altijd bij jullie terug mag komen! Met die gedachten ben ik mijn avontuur tegemoet gegaan.
We gaan het zien of het kan, of het mag en.................
OF IK HET ECHT WEL ZEKER HEB GEWETEN !