6 maanden zijn voorbij sinds ik in het vliegtuig stapte om aan mijn grote avontuur te beginnen.
Niet wetend wat mij te wachten stond.
Nu 6 maanden later kijk ik terug op een geweldig half jaar die ik NOOIT meer zal vergeten en die ik voor geen goud had willen missen.

* Het zijn de kleine dingen die ik mee maak die mij doen verbazen.

In Thailand; een extreem andere cultuur met andere normen en waarden. Die momenten waar je in een dorpje komt waar de kinderen slapen op de grond maar wel een mobiele telefoon hebben, de jongen meiden met oudere mannen rond lopen, de she-male die daar voledig geaccepteerd rond loopt maar waar homo's alles behalve geaccepteerd worden.

In Australie is het allemaal anders. Ik zeg tegen mensen dat het voelt alsof ik naar de maan gevlogen ben. De mensen hier zijn blank en spreken engels maar dat is dan ook het enige wat te vergelijken is met thuis. De leefwijze van de australiers is zo compleet anders. Het weer is compleet anders, de prijzen zijn totaal anders.
Iedereen weet dat ze in austrlie aan de linker kant rijden, dat was even wennen maar weet je wat ook wennen was ... het passeren van mensen op straat, de trap oplopen, ook dat is allemaal aan de andere kant dan ik normaal gewend ben! En regelematig loop ik dus tegen iemand op waarop de australier altijd!! antwoord "No worries". soms ontstaat er een gesprek uit "are you from overseas?" De australiers zijn oprecht geinteresseerd en voornamelijk de jongeren als ze horen dat ik uit Nederland kom. ;)

* Het zijn de kleine dingen die ik mis van thuis.

Mensen zeggen "blijf nog maar lekker daar je mist niks". Daarmee bedoelen ze wij missen je wel maar er gebeuren geen grote dingen waarvoor je terug moet komen.
Maar het zijn de kleine dingen waar ik voor terug wil komen!
Het constant engels praten en het moeten nadenken voor je iets zegt vermoeid mijn soms. Soms wil ik gewoon een "normaal" gesprek kunnen voeren!
Het op mijn fiets stappen en naar vrienden toe rijden om daar vervolgens op de bank te ploffen en thuis te voelen. Hier stap ik mijn deur uit plof ik voor de deur naast mij neer en voel ik mij thuis maar het is anders.
Het naar de wc gaan zonder dat er iemand anders mogelijk naast je komt zitten of onder de douche staat.
Het zonder tas vol met spullen naar de douche lopen maar gewoon uit je bed rollen en rechtstreeks de douche in.
Mijn spullen laten slingeren en lekker even een weekje niet opruimen gewoon omdat het kan. Nu woon ik samen in een veel te kleine ruimte waar we beide dus constant aan het opruimen zijn.
Mijn telefoon pakken en mama bellen om een koffie te gaan drinken bij de HEMA
Een patatje mayo en een frikandel.

* Het zijn de kleine dingen die mij hier in Australie thuis laten voelen

IK heb inmiddels mijn plekje hier helemaal gevonden en ben een met het hostel, mensen herkennen mij als het meisje van de backpackers, in het hostel komen gasten naar mij toe om dingen te vragen omdat ze mijn gezicht herkennen van de receptie.
Ik kan alleen naar de bar next door om daar een hele avond aan de bar te zitten zonder mij alleen te voelen. Mensen komen binnen weten mijn naam en voelen als vrienden!
In het hostel wonen mensen al heel wat jaren en deze mensen laten mij thuis voelen doordat ze er altijd voor me zijn. Morgen wordt een van de permanente bewoners 60 en gaan we met een klein groepje uit eten.
Gav was vorige week een week weg voor werk en iedere avond vroeg er wel iemand aan mij of ik met hen avond wilde eten.
De momenten dat ik voor mijn deur zit en de eigenaresse thuis komt en naar mij zwaait en een handkus geeft die momenten laten je thuis voelen en geliefd.

* Het zijn de kleine dingen die mij door deze reis heen helpen.

De smsjes,whatsapps, facebook berichten, mailtjes en kaartjes die ik heb ontvangen zijn GEWELDIG! de foto's en filmpjes die worden gemaakt van mijn lieve kleine en grote prins, en prinsesje zodat ik ze zie groeien en ik er niks van mis!


Nog 5 maanden te gaan! Ik kijk uit naar de 5 maanden en ik kijk uit naar de maanden daarna!
Ik leer hier veel, ik voel me goed, sterker dan ooit!

Na 6 maanden durf ik eindelijk te zeggen en het te schrijven ...


IK BEN TROTS OP MIJZELF :D